REAL LIFEΒγήκαµε στην άκρη της πόλης, στο δρόµο που οδηγεί προς το Άργος. Είχε έρθει η ώρα της επιστροφής και η οµόφωνη απόφαση ήταν να γυρίσουµε µε ωτοστόπ – έτσι και αλλιώς, δεν µας είχε µείνει δραχµή στην τσέπη. Λίγο µεθυσµένοι, λίγο ερωτευµένοι, λίγο εξαντληµένοι, σχεδόν ατρόµητοι, διαλέξαµε το καλό σηµείο και υψώσαµε τον αντίχειρα προς τα επερχόµενα οχήµατα. Μέσα σε λίγα λεπτά, µια νταλίκα έκοψε ταχύτητα και, τελικά, σταµάτησε καµιά δεκαριά µέτρα µπροστά µας. Ευλογούσαµε την τύχη µας για τους καλούς ανθρώπους που η νύχτα έφερε στο δρόµο µας. Πηδήξαµε στην καµπίνα και στριµωχθήκαµε στο πίσω µέρος της, µαζί µε άλλους δύο φίλους του οδηγού. Ο διπλανός µου, µαζί µε µια σχεδόν ακατάληπτη «καλησπέρα», φρόντισε να λεκιάσει το παντελόνι µου µε το µισό αλκοόλ της βραδιάς. Αµέσως συνειδητοποιήσαµε ότι ο οδηγός και οι υπόλοιποι επιβάτες ήταν βαθιά µεθυσµένοι. Έστριψε αριστερά, βγήκε στον παραλιακό δρόµο που ενώνει το Ναύπλιο µε τη Νέα Κίο και ανέπτυξε ταχύτητα. Θα ήταν περασµένες τρεις, ο χρόνος ξαφνικά σταµάτησε, νιώσαµε φόβο.
Κάποια στιγµή, διακρίνω τα φώτα ενός επιβατικού αυτοκινήτου που ερχόταν από την αντίθετη κατεύθυνση. Το είδε και ο µεθυσµένος οδηγός µας. Με µια απότοµη κίνηση, µπαίνει στο αντίθετο ρεύµα και πατάει ακόµη πιο δυνατά το γκάζι, λες και έβαλε σηµάδι τους απέναντι προβολείς. Φαντάζοµαι τον τρόµο των ανθρώπων, να βλέπουν ένα µεταλλικό θηρίο να ορµά µε δύναµη πάνω τους. «Ρε µαλάκα, µην κάνεις µαλακίες», ο µεθυσµένος συνοδηγός αρχίζει να ουρλιάζει. Τελευταία στιγµή, λίγες δεκάδες µέτρα πριν από τη φονική σύγκρουση, ο δράστης-οδηγός, µε µια ακόµη απότοµη κίνηση, επαναφέρει την νταλίκα στη λωρίδα της και κόβει ταχύτητα.
«Και τι έγινε, ρε, αν τρακάρουµε; Η δικιά του µάνα θα κλαίει», ήταν η απάντηση του παραλίγο φονιά, πριν ξεσπάσει σε ακατανόητα γέλια.
«Η δικιά του µάνα θα κλαίει…» Λόγια που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Το περιστατικό συνέβη πριν από τρεις δεκαετίες και θυµάµαι λεπτοµέρειες σαν να έγινε χθες βράδυ.
Μοιραζόµουν την εµπειρία, κατά τη διάρκεια ενός µεσηµεριανού καφέ στο κέντρο της πόλης, µε αφορµή το ρεπορτάζ για τα τροχαία εγκλήµατα που φιλοξενεί η «σχεδία» σε αυτό το τεύχος (σελ. 30-34, «Αν πίνεις και, µετά, οδηγείς είσαι ηλίθιος»). Στη µισή ώρα του καφέ, µετρήσαµε τουλάχιστον τριάντα παραβάσεις του ΚΟK, κράνη, ζώνες, παραβίαση στοπ, φωτεινού σηµατοδότη, χρήση κινητού τηλεφώνου, αποστολή µηνυµάτων κ.λπ. Και ήταν µέρα µεσηµέρι. Αλλά σιγά την είδηση.
Δύσκολα µπορώ να σκεφτώ πολίτη αυτής της χώρας που να µην έχει τουλάχιστον ένα ακραίο περιστατικό να αφηγηθεί. Να µην έχει κλάψει ο ίδιος, η µάνα, η αδελφή, ο φίλος για µια ζωή που χάθηκε στο δρόµο. Και όµως, αυτές οι φρικτές εικόνες εξακολουθούν να επαναλαµβάνονται συνέχεια, γύρω µας, από τους διπλανούς, από µας τους ίδιους.
Η εγκληµατική οδική µας συµπεριφορά έγινε θέµα για λίγες µέρες µε αφορµή τον πρόσφατο χαµό του γνωστού τραγουδιστή. Για τους πολλούς, το σοκ κράτησε λίγες µέρες, το τραύµα για την οικογένειά του δεν θα επουλωθεί ποτέ. Έγινε λίγος ντόρος και, µετά, ξαναβυθιστήκαµε οι περισσότεροι στην ένοχη σιωπή και στις κακές µας συνήθειες.
Πώς είναι δυνατόν;
Έλληνας οδηγός ταξί της Μελβούρνης, µε τον οποίο µιλήσαµε, µας εξηγούσε ότι έχουν περάσει πάρα πολλά χρόνια από την τελευταία φορά που έκατσε µεθυσµένος µπροστά στο τιµόνι. Μας γκρίνιαζε, µάλιστα, επειδή η τροχαία της πόλης του παραείναι αυστηρή. «Σε γράφουν ακόµη και αν πηγαίνεις µε 45 χιλιόµετρα, εκεί που το όριο είναι 40!» σχολίαζε. Φαίνεται, όµως, ότι ο συµπατριώτης µέσα από την εκπαίδευση και την αυστηρή τήρηση των νόµων έµαθε.
Στη Νότια Κορέα, ο αριθµός των παιδιών που πέφτουν θύµατα τροχαίων µειώθηκε κατά 97%(!) µέσα σε 22 χρόνια, όταν οι αρχές αποφάσισαν να ρίξουν εκεί το βάρος. Στη Σουηδία, η πολιτική «Όραµα Μηδέν» έχει θεαµατικά αποτελέσµατα, ενώ ανάλογα είναι τα αποτελέσµατα πετυχηµένων πολιτικών για την εξάλειψη των τροχαίων που εφαρµόζονται στη Νέα Ζηλανδία, στις ΗΠΑ, στην Ολλανδία και σε τόσες άλλες χώρες.
Τι περιµένουµε για να αντιγράψουµε τα φωτεινά αυτά παραδείγματαµατα; Πόσες µάνες πρέπει να κλάψουν ακόµη για να αναλάβει το κράτος και ο καθένας µας ξεχωριστά τις ευθύνες του;
Χρήστος Αλεφάντης                                                                                     περιοδικό Δρόμου Σχεδία _______________________________________________
Εισαγωγικό κείμενο στο τεύχος 36 του Απρίλη 2016 απο τον Διευθυντή Σύνταξη Χρήστο Αλεφάντη. Το Τεύχος περιλαμβάνει εκτεταμένο αφιέρωμα στην Οδική Ασφάλεια που επιμελήθηκε ο Σπύρος Ζωνάκης.
Αγοράστε την Σχεδία: ΕΔΩsh

ΠΗΓΗ: www.soste.gr